Hameln: Die Stadt des Rattenfängers
W Hameln byłam trzykrotnie: w 2014, 2016 i w 2025 roku. Jednak dopiero za ostatnim podejściem byłam w stanie w miarę spokojnie obejrzeć to miasteczko i pospacerować jego urokliwymi, wąskimi uliczkami. Niekiedy miałam wrażenie, jakbym oglądała je po raz pierwszy... Moja "znajomość" z Hameln nie należy do najłatwiejszych: z jednej strony bardzo lubię to miejsce ze względu na jego tajemniczość i legendę o Fletniku; z drugiej: nie chcę tam być, bo wszystko przypomina mi o wydarzeniach z grudnia 1945 roku i jest to bolesna pamięć. Od wielu lat próbuję zrozumieć oraz zaakceptować to, co czuję. Zmagam się z tym tematem, czasem wychodzi mi to lepiej, a czasem nieco gorzej. Mimo to, wracam co jakiś czas do Hameln i domyślam się, że jeszcze nie raz tam pojadę, bo jest coś niezwykłego w tych budynkach, w tej rzece i wzgórzach, że przyciągają one jak magnes... nie można się im oprzeć!
Czas płynie nieubłaganie i dziś nie ma już wielu miejsc, które istniały w 1945 roku: obrzeża miasta przebudowano, a z dawnego więzienia zrobiono luksusowy hotel. Ten bieg czasu i ciągłą zmianę wyglądu miejsc też trzeba zaakceptować, ale należy również pamiętać o tej trudniejszej stronie historii miasta Hameln. Wydarzenia z rozliczaniem nazistowskich zbrodni z lat 1945-1949 zostały zamknięte za więziennymi murami w czasie brytyjskiej okupacji. Od 1954 roku do lat 70. XX wieku, miasto Hameln musiało radzić sobie z przeróżnymi inicjatywami obywatelskimi o charakterze nacjonalistycznym, które dotyczyły upamiętnienia osób powieszonych, a następnie ekshumowanych z więziennego dziedzińca i pochowanych na miejskim cmentarzu. Mam nieodparte wrażenie, że ludzie z przeszłości, którzy zakończyli swoje życie na brytyjskim szafocie, wciąż są obecni pośród żywych i z równie dużym zdumieniem obserwują zmieniającą się wokół nich rzeczywistość...
Będąc w Hameln warto odwiedzić tamtejsze muzeum historii miasta. Gromadzi ono niezwykłe artefakty z przeszłości oraz szczegółowo przedstawia wydarzenia od czasów najdawniejszych, aż do współczesności. Ku mojemu zaskoczeniu, w jednej z gablot w części wystawy dotyczącej wydarzeń powojennych, zobaczyłam oryginalną listę personalną, zawierającą nazwiska powieszonych osób w Zuchthaus Hameln... Pod numerem "9" można przeczytać nazwisko Irmy Grese. W latach 50. i 60. XX wieku powstało kilka takich imiennych list, a było to powiązane z planowaną w 1954 roku ekshumacją szczątek z więziennego dziedzińca oraz ustaleniu, kto dokładnie został pochowany na cmentarzu Am Wehl.
Zapraszam do zwiedzenia wystawy stałej w muzeum miasta Hameln!
Zdjęcia wykonałam w lipcu 2025 roku.
Budynki w tym stylu architektonicznym, stojące obok siebie w ciasnych rzędach, można tu podziwiać, np. Rattenfängerhaus ("Dom Łapacza Szczurów"), zbudowany w 1602 r., z inskrypcją o procesji dzieci, Dempterhaus, zbudowany w 1607 r. i Leisthaus, zbudowany w 1589 r., a także dwie średniowieczne wieże i mury miejskie. Całe centrum miasta z bogato zdobionymi, kolorowymi domami patrycjuszy sprawia wrażenie dużego skansenu, a jednocześnie pozostaje centrum życia miasta. Zakrzywione szczyty i wykuszowe konstrukcje przyciągają turystów jak magnes.
"Pied Piper of Hamelin" jest uważany za najsłynniejszą postać niemieckich legend na świecie. Legenda została przetłumaczona na około 30 języków i jest standardowym dziełem studiowanym w szkołach wielu krajów. Do dnia dzisiejszego nie udało się wyjaśnić jej szczegółów. Najbardziej prawdopodobną wersją jest kolonizacja krajów wschodnich (Śląsk, Morawy, Pomorze, Prusy). W tym przypadku niektórzy szlachcice mieli rzekomo rekrutować mieszkańców Hameln do osiedlania się na tych terytoriach. Często wspomina się zwłaszcza o hrabim Schaumburg, który przeniósł się do okolic Ołomuńca (obecnie w Czechach). Wynika to z faktu, że w tamtych czasach mieszkańców miasta często nazywano "dziećmi miasta". Związek z "łapaczem szczurów" może wynikać z częstych plag szczurów w tamtych czasach, z którymi zmagali się łapacze szczurów, choć stosowali oni bardziej realistyczne metody niż w legendzie. Oba wydarzenia mogły się ze sobą połączyć w tradycji. Oczywiście więcej informacji na temat legendy o szczurołapie można znaleźć w Muzeum Hameln przy Osterstrasse 8/9.
W Hameln wszystkie atrakcje turystyczne, na które warto zwrócić uwagę na pierwszy rzut oka, znajdują się blisko siebie, są dostępne pieszo i w każdym sensie na wyciągnięcie ręki. Witamy w naszym pięknym starym centrum miasta! Zostało ono doskonale odbudowane i odrestaurowane dzięki ogromnemu wysiłkowi i poświęceniu w latach 1969–1993. Jeśli jest to absolutnie konieczne, można je zwiedzić w ciągu dobrej godziny. Oczywiście, trochę więcej czasu pozwoli wam w pełni docenić urocze budynki z piaskowca i szachulcowe z XVI–XVIII wieku, poczuć się jak w śladach szczurołapa, doświadczyć cichego uroku małych uliczek, cieszyć się zakupami w historycznej atmosferze, krótko mówiąc: poczuć aurę miasta, która was oczaruje.
A jeśli jesteś spragniony, głodny lub po prostu zmęczony, drzwi wielu gościnnych lokali stoją przed Tobą otworem, w tym kawiarnie uliczne i ogródki piwne w sezonie letnim.
Tysiące szczurów wskaże Ci właściwy kierunek podczas spaceru po Hameln. "Szlak szczurów" prowadzi do najważniejszych zabytków, które są szczegółowo opisane na tablicach informacyjnych (tekst w języku niemieckim i angielskim).
Jeśli przyjedziesz do Hameln między połową maja a połową września, w niedziele o godz. 12.00 możesz obejrzeć słynną na całym świecie plenerową inscenizację "Rattenfänger-Freilichtspiel". Średnio 3500 widzów z wielu krajów ogląda około 80 aktorów w historycznych kostiumach, którzy przedstawiają historię procesji dzieci z Hameln. 30-minutowe przedstawienie na tarasie Hochzeitshaus (w centrum starego miasta) jest bezpłatne.
Trzy razy dziennie (o godz. 13:05, 15:35 i 17:35) legendarną postać można zobaczyć w wersji mechanicznej figurki na fasadzie Hochzeitshaus.
Więcej informacji o Pied Piperze i jego sekretach można znaleźć w Muzeum Hameln przy Osterstrasse. Otwarte codziennie (w tym w niedzielę) od 11:00 do 18:00. Nieczynne w poniedziałki. Wycieczki z przewodnikiem na życzenie.
Info: www.museum-hameln.de
Komentarze
Prześlij komentarz