Helmbrechts & Holleischen: żeńskie podobozy

Od jakiegoś czasu zbieram informacje o dwóch żeńskich podobozach: Helmbrechts oraz Holleischen. Związana jest z nimi tragiczna historia więźniarek pracujących niewolniczo dla niemieckich koncernów. Początkowo każdy z tych podobozów należał do Ravensbrück. Do Helmbrechts pierwsze więźniarki przywieziono 19 lipca 1944 roku, a sam obóz do 31 sierpnia podlegał pod Ravensbrück. Natomiast Holleischen należał do obozu Ravensbrück między 11 a 31 sierpnia 1944 roku czyli niecały miesiąc. Od września 1944 roku oba podobozy przeszły pod administrację obozu głównego Flossenbürg. W Holleischen więźniarki pracowały dla Metallwerke Holleischen GmbH (Werk II), natomiast kobiety z obozu Helmbrechts zatrudniono w Kabel- und Metallwerke Neumeyer.  

Bardzo ciekawą informacją jest fakt, że od końca października 1944 roku to właśnie w Holleischen znajdował się ośrodek szkoleniowy dla nadzorczyń SS. Aby nieco odciążyć Ravensbrück, postanowiono szkolić nowe kandydatki na nadzorczynie na miejscu, bez potrzeby wysyłania ich w daleką podróż na północ Rzeszy. Dzięki temu zaoszczędzono czas, a nadzorczynie uczyły się swojego fachu od starszych i bardziej doświadczonych koleżanek. Faktem jest, że nadzorczynie pełniące służbę w tych dwóch podobozach wykazywały się dużym okrucieństwem względem więźniarek. 

Wyzwolone więźniarki podobozu Holleischen w 1945 roku.

Załoga SS obydwu obozów nie była liczna. W Holleischen więźniarek pilnowało 64 żołnierzy Luftwaffe oraz 27 nadzorczyń SS. 25 października 1944 roku z Ravensbrück przyjechało 5 nowych nadzorczyń, natomiast na początku 1945 roku liczna strażniczek wynosiła już 48. Ten nagły wzrost nadzorczyń związany był prawdopodobnie z trwającymi szkoleniami nowych kandydatek. Liczba więźniarek podobozu Holleischen oscylowała w granicy 600 kobiet, były to głównie Francuski, Polki oraz Rosjanki. Natomiast w podobozie Helmbrechts pracowało 12 strażników oraz około 20 nadzorczyń (stan na styczeń 1945 roku). Więźniarek także było około 600 i większość z nich stanowiły kobiety żydowskie. Helmbrechts był więc podobny liczebnościowo do podobozu niż Holleischen.

Ten wpis jest tylko wstępem do serii postów o tych dwóch podobozach oraz historii jednego z najdłuższych "marszów śmierci", jaki przeszły więźniarki wczesną wiosną 1945 roku do miejscowości Volary w dzisiejszych Czechach. Nadzorczynie z podobozów Holleischen oraz Helmbrechts, które brały także udział w tym marszu, wykazały się niezwykłą brutalnością oraz strzelały do kobiet nie mogących iść dalej o własnych siłach. Odnalazłam relację dwóch nadzorczyń, w tym Oberaufseherin z podobozu Helmbrechts, Herty Haase, w którym przyznaje się do bicia czy wręcz maltretowania więźniarek w czasie "marszu śmierci". Historia więźniarek z podobozów w Holleischen oraz Helmbrechts jest tak przerażająca i jednocześnie niezwykła, że nie może być przemilczana!

Ilustracja: Helena Bohle-Szacka, która jako nastolatka była więźniarką Ravensbrück 
 oraz Helmbrechts, przeżyła "marsz śmierci" do Zwodau w 1945 roku.

Zobacz też: